Барно Исоқова

Шоир Аъзам Раҳим ҳақида сўз кетганда, аввало, унинг рассом шоир эканлиги эътироф қилинади. Ундан сўнг ўз-ўзидан шоирнинг шахсини кўра бошлайсиз. Табиатан беозор, бироқ камчиликларга бемуроса қалб соҳибининг ёлғондан олис сўзларини ўқийсиз.

Осмонга учаётган лирик қаҳрамоннинг орзулари бисёр. “Ул доғли шафақнинг” олдига “журъатдан оқ қўшин тортиб” бораётган қаҳрамон ҳеч бўлмаса, ўша шафақдаги қора доғларни артиб тушишни истайди. Чунки унинг кўнгли оқликни хоҳлайди. Шунинг учун лашкари ҳам айнан оқ қўшиндан иборат: