Одил ИКРОМ

(Усмон Азим таваллудининг 63 йиллиги муносабати билан)

Утган асрнинг охирларида "туртта хом шеър"имни кутариб, Тошкентга равона булганимда, чекка бир кишлокдаги ном-нишонсиз "шоир"дан уз мехрини дариг тутмаган Хуршид Даврон, Шавкат Рахмон, Нурали Кобул, Эркин Аъзам... (бу руйхатни истаганча давом этдириш мумкин) сингари устозларни мамнуният билан эслайман... Шу кунларда таваллуд айёмини нишонлаётган забардаст шоир Усмон Азим хам уша "кучада колмаган кунларим"нинг сабабчиларидан бири эди. Зеро, Усмон аканинг шарофати, ёрдами билан Радиога ишга кирганман, узок йиллар "сузни кабул киладиган юраги ва юрак кабул киладиган суз"и мавжуд бу инсон билан бир хонада ишлаш бахтига муяссар булганман...

Айни пайтда, юзлаб таниш-билишларим булатуриб, бирор бир дустнинг "эшигини тепиб", остонасидан кириб боришга хаддим сигмаганда, шайтонлар адабдан, каззоблар хакикатдан, куркоклар мардликдан, нопоклар покликдан лоф уриб, адабиёт мулкида курбакаларнинг тинимсиз кичкириги "ахён-ахён сайраётган Хаккушлар" овозини босиб кетганда, юрагимни вахм босади. Аммо, беихтиёр узимга узим таскин бериш учун сабаб ахтараман: Ахир, бу бечоралар, мехр-окибатсизлар, куркоклар, галамислар, талантсизлар нима хам килсин?!.. Агар улар качондир тор кобигидан чикиб, бир ховуч сохта, савиясиз "дуст"лари билан хамтовок булиш урнига, Усмон Азим, Хуршид Даврон, Шавкат Рахмондай инсонлар билан хамнафас булганида, уларнинг садокати, салохияти, илму амали, эътикодидан ибрат ололганда эди, эхтимол, бу куйга тушмаган булармиди...

Хасанбой ҒОЙИБ

Шеър қаҳрамонининг кечинмалари менинг кечинмаларимни , ўша пайтдаги ҳолатимни акс эттирар эди.
Кейинчалик менинг тақдирим хам ўша лирик қаҳрамон тақдиридек кечди. Севганимиз (мени севмаган бўлиши ҳам мумкин) ўзгага турмушга чиқиб кетди. Ҳайтовур, севган қиз билан бахтли бўлиш менга насиб этмади.
Энди шоирнинг "Севгимиз ўлдими либосингиз кўк...", "Энди у кўчага сира бормайман..." "Графика", "Сиз ёққансиз менга ҳамиша", "Туфли ювар экан тунда аёл" ва бошқа шеърлари менинг дарддошимга айланди. Ушбу шеърларни ҳозиргача такрорлаб юраман.

Одил ИКРОМ

Ўзимча «Ҳамма ишимни бажариб бўлдим, энди бир комил инсонни учратиб, қувончдан юрагим ёрилиб ўлишим қолди, холос» деб ўйлардим. «Фейсбук»даги «Ижодкор» сайтини ўқиб, юқорида сурган хаёлларим хомлигини, пешонамда ҳали яна шеър ёзиш, ёзганда ҳам ҳозиргидан яхшироқ, самимийроқ, тушунарлироқ шеър ёзишдай «кўргулик»ни давом этдириш мумкинлигини ҳис қилдим…
Мени «Ижодкор»нинг «Муносабат»дай кенгқамровлиги, Қирғизистон, Ўзбекистон, Тожикистон ижодкорларининг турли жанрдаги ижодидан намуналар ва ушбу асарлар ҳақида холис фикрлар эълон қилиниши қувонтирди.

Суҳбатни Элмурод Юсуф тайёрлаган

Озодлик: Абдурасул ака, мана биринчи шеърингизни тингладик ва “Шоирлик зиëн” деган гап яна ëдимга келди.

- Худо яратган ҳар бир бандасига ҳаëт берган, умр берган. Худонинг яратмишлари ҳеч қачон бир-бирига ўхшамайди. Шу маънода ҳар бир инсонга ҳар хил йўналишдаги истеъдод, қизиқиш, ҳавас ато қилинган бўлса керак деб ўйлайман. Демак, шоирга шоирлик ҳаëти берилганда. Кимнингдир ҳаëтининг ярми шоирликдан иборат бўлса, кимнингдир тўлиқ умри шеъриятдан иборат бўлади. Оллоҳ ато қилган шеърият ҳаëтини яшаб ўтишга мажбур ўша инсон.