Муҳаммад ИСМОИЛ
Рауф Парфи шеърни мароқ билан ўқиди. Гулхан шуъласи кўзойнаги шишасида жилваланарди.
Юзидаги табассумга қараганда хуш кайфиятда эканлиги, талабалардан мамнунлиги кўринарди.
– Ёш шоирлар аввалом бор нималарга амал қилиш керак?
Кун кеч бўлиб қолган эса-да, ҳеч кимнинг тарқагиси келмасди. Қаердандир тинмай вағиллаётган пахта тозаловчи вароҳанинг асабни ўйнатувчи беўхшов шовқинини айтмаганда муздекина сокин тун, оппоқ зиё сочаётган Ой ҳукмрон эди.
– Ҳар ким ўз дардини, ўзига нима кераклигини ўзи яхши билади. Хаваскор шоир ҳам, худди касал одамга ўхшайди. Ўзини тузатиш учун изланади, ахтаради, уқувсизлигига қарши шифо излайди. Ва ниҳоят топади. Агар у ўзига нима кераклигини ўзи билмаса, демак у шоир эмас. Яъни шоир бўлишни истаётган одам албатта нималарга амал қилиши кераклигини ўзи яхши билади. Орангизда ҳаваскор шоирлар кўп. Марҳамат, энди навбат сизларга. Энди сизлар ўқийсизлар, мен эшитаман.

Хуршид ДАВРОН
Шеър ҳақида шоирлар минг йиллар давомида ёзишган ва яна минг йиллар мобайнида ёзажаклар.Шоир шеър ҳақида ёздими,демак,у сўз айтиш масъулиятини англашга уринади.Шоир шеър ҳақида ёздими,демак,у адабиёт олдидаги бурчини англашга уринади.
Тўғри,бугун сўз нималигини ҳали англамаган ва балки англамай узоқ вақт шеър ёзишга маҳкум этилган Зулфия номидаги мукофот билан қатор-қатор тақдирланаётган ўсмира қизлар ҳам шеър ҳақида шеър ёзадилар (тавталогия учун узр) дейишингиз мумкин. Аммо,шеър туроқу қофиядан иборат эмас. Шеър фикр ҳам эмас.Шеър - инсон юрагининг туб-тубида ногаҳон пайдо бўладиган,пайдо бўлиши билан бошқа юракларга талпинадиган,уларда титратмалар ясашга ҳозир оний ва мангуликка дахлдор туйғу. Шеър ҳам капалак,ҳам минг йиллик қорлар кўмиб ётган тоғ чўққиси. Шеър кўпроқ нур камайган тунда ёзилади,шу сабабдан у нурли бўлади. Шеър...

Хуршид Даврон
Ўзбекистон халқ шоири
Ижодкор" веб саҳифасини ҳаракатга келтирган инсонларга саломлар йўллайман, эзгу ишда муваффақиятлар тилайман. Саҳифада берилаётган матнлар жуда қизиқарли.

Муҳаммад Исмоил
Ҳаётимда Рауф Парфи даври 1981 йил 20 октаябрда бошланган. Ўшанда биз, журналистика факультети талабалари Сирдарёда пахта теримида эдик.
Айни номозшом. Бироз қораяётган тип-тиниқ осмон. Уфққа бош қуяётган қип – қизил қуёш тафтсиз нур сочиб, хайрлашмоқ учун бемажол қараб турибди.
Хивчиндай яланғоч ғўзалар, рутубатли ҳаводан нам тортган. Қоронғу тушмай этакни тўлдириш илинжида, шоша – пиша пахта терар эканмиз, пешонамиздан оққан маржон – маржон тер кўзни тўлдиради, қад ростлаб, атрофга қараймиз. Негадир кун бўйи кўринмаган оппоқ тоғлар ёнгинамизда пайдо бўлган, кузак шамоллари сарғайган баргларни, ям – яшил майсалар устида у ёқдан – бу ёққа ўйнаб юрибди. Зуҳро юлдузи ҳали қуёш ботмасдан ярқираб нақ пешонанг устида намоён бўлади.
Шунда кимдир томоғини қириб, бўғиқ овоз билан қичқиради:

Суҳбатни Элмурод Юсуф тайёрлаган

“Қачон қарасам шу жойда турганинг турган. Ўтган сафар оппоқ гулли кўйлакда эдинг. Нақадар ярашар эди сенга ўша кўйлак! Мана орадан шунча кунлар, шунча ойлар ўтибди ҳамки, сен ҳамон ўша жойдасан. Фақат кўйлагинг бошқа. Қулоқларингда қизил балдоқлар. Кимнидир кутасан. У эса келмайди. У ҳақда шунчалар оғир хаёлларга чўмасанки, лаълдек товланаётган қизил балдоқларингни қушлар чўқиб кетса ҳам эътибор бермайсан. Уни шунчалар қаттиқ севасанми? У ким? Кимни бунчалар қаттиқ севиб қолдинг, деразам ёнида ўсган гилос?..”

Бу сатрлар Ўзбекистонда сўз рассоми дея таърифланадиган ажойиб шоир Холдор Вулқон қаламига мансуб.

Демак, бугунги меҳмонимиз шоир Холдор Вулқон