Мархум шоир Нурмат исмон хаёти хақида

Зуҳриддин Исмоил

Оқар сувда оққан оқизоқ ноним,
Тонгларни уйғотган булбул забоним.
Болаликнинг тошлоқ кўчаларидан
Осмонга улоққан давру давроним,
Одам Ато йўнган сеҳргар қалам,
Момо Ҳавосини асраган ҳар дам.
Орият, номусда тенги йўқ ўзбек,
Озодлик жангида баҳодир, ўктам.
Ватансан, чамансан, оромижонсан,
Боболар юртисан, Ўзбекистонсан.

***

Кукрак бези саратони билан касалланиб, дунёдан бевакт куз юмган мархума турмуш уртогимнинг сузлари... Ушбу шеърни унинг ёркин хотирасига багишлайман.

Кўзлари илонга ўхшаган аёл
Олдимга оҳиста ёйди дастурхон.
Кейин келажакдан бошлади-ю фол,
Мавҳум тақдиримни айлади баён.

Эсимда лаҳзалик бахтиёр ҳаёт
Ва бизни бахтиёр қилолмаган қиш.
Барибир ўзимга пичирлайман бот:
“Сизни кутиш керак, кутиш ва кутиш!..”

Дилшод ЖАМОЛИДДИНОВ

Мен сенгача рашк нелигин билмас эдим.
Сени севдим-
Тинмай қизганавердим,
Ўз ёғимда ўзим жизланавердим,
Сенга ёқсам дедим-изланавердим.

Афсус,бир хатодан ғаш юракларинг,
Гулмиди ва ёки тош юракларинг,
Муқаддас нарсалар ҳаққи онт ичсам
Қандай бераяпти дош юракларинг!?

Кунлари ғамгусор излар кўзларим,
Тунлари ёлғизлик зардоб ичирар.
Баҳримдан ўтганда барча дўстларим,
Мен телбани фақат онам кечирар.

Рислиғой ҲОТАМОВА

Жонимдан ҳам ширин бўлган қийноқда сиз,
Денгиздайин тўлиб-тошсам, қирғоқда сиз.
Мен йиғласам йиғлаб, кулсам кулмоқдасиз,
Гоҳи яхши, гоҳи ёмон – кўнглимдасиз.

Сув сочилиб тўкилса ҳам – сув бўлади,
Гул сўлса ҳам, эзилса ҳам, гул бўлади.
Руҳимда ҳам, жисмимда ҳам шу бўлади,
Мен қайдаман, билмадим, сиз кўнглимдасиз.

Баъзида бирлашиб зўр занжир эдик,
Ҳазил-ҳузуллардан тез ранжир эдик,
Жаҳлимиз чиққанда ниш санчар эдик,
Сизни яхши кўрар устоз-домлалар,
Узр синфдошлар, ўғил болалар!