Тожикистоннинг Хўжанд шаҳридаги "Анис" нашриёти ўзбек тилида нашр этган "Оппоқ орзуларим" китобининг муаллифи эндигина 12 ёшга тўлган боладир. Муҳаммад Гулбой (Муҳаммадали Гулбой ўғли) нинг мазкур китобига қирққа яқин шеър ва ҳикоялар киритилган.
Кузатувчиларнинг айтишларича Тожикистонда биринчи марта ўн икки яшар боланинг китоби чоп этилган.
"Агар сен дунёни яхшироқ кўрай десанг, унга бола кўзи билан боқ, дейишади. Муҳаммад Гулбойнинг асарларини ўқиган инсон бу гапнинг нечоғлик ҳақиқат эканлигига яна бир карра ишонади. Унинг бошқа тенгқурларига қараганда жисмонан озгина ноқислиги бор - оёқ қўйиб юра олмайди".

Абу Бакр Асоев
Сокин оқшом. Тентирасанг. Итлар ҳурса.
Шунда тўхта. Бир нафасга фикр қилгин.
Ухлолмасдан кимдир йўлинг кутиб турса,
Толеингга шукр қилгин, шукр қилгин!
Биру Борнинг сифатини зикр қилгин!

Меҳринг берсанг, ул меҳрига зор айласа,
Ожиз қолсанг, дўст деганинг хор айласа,
Етти ётлар истагингни бор айласа,
Биру Борнинг қудратини фикр қилгин,
Биру Борнинг сифатини зикр қилгин

Ҳуснинисо Аҳмедова

Зулхуморни айни қиш чилласида тупроққа топширишган эди. Мусибатданми, изғирин совуқданми, Холбекнинг вужуди музлаб, панжалари қоқшолдек қотиб қолганди. Дам-бадам аччиқ кўз ёшларини сидираверганигами, икки ёноғи қорайиб кетипти. Тупроқ бошидан қайтишгач, қўшниси Дамирхон уни сандалли уйга бошлаб кириб, қўлига ярим коса иссиқ атала тутди. Аталадан бир қулт ҳўплади-ю, ютинолмади. Қайғурган вужудда овқатланишга ҳам иштиёқ уйғонмас, иштаҳа ўлар экан. Сандал бурчида ухлаб ётган Самандарни кўриб янада мубғам бЎлди. Нима деган иш бЎлди. Энди буёғи нима бЎлади?..

Аҳли Расул МУҲАММАД
(Драматик достон)
Пешайвони ойнаванд уй. Ҳовли юзини хазонлар қоплаган,
тартибсиз. Чап томонда темирдан ясалган гараж. Ҳовли
ўртасидаги супада О та ёлғиз ўтирибди.

ОТА

Дунёнинг ёлғони, рости бор экан,
Унинг баландию пасти бор экан.
Уқубат келаркан роҳатдан кейин,
Ғаму ғурбатимни мен кимга дейин?
Бу кун ҳақ истасам, ҳақиқат йўқдир,
Ҳақиқат қаёнда, тариқат йўқдир.
Наҳотки ўз ўғлим, пушти камарим,
Дунёда орттирган танҳо самарим,
«Ўғлим!» деб чақирсам, «Сиз кимсиз?» деса,
Бағримни нимталаб пичоқcиз кесса?!
Ахир мен отаман, не бўлганда ҳам…
(Овози бўғилиб, жим қолади. Назарида ўз отасининг овозини
эшитгандек бўлади).

Тилаб ОЛДИ

Темурмаликнинг ҳасбу ҳоли замондошлариникидан фарқланмайди. Узоқ Айний ноҳиҳиясининг сўлим гўшаси Путхин қишлоғида оддий меҳнаткаш оилада тўққизинчи фарзанд бўлиб дунёга келди. Улғайгач, қатор йиллар Айнию Пролетарда (ҳозир Ж. Расулов) ҳисобчи бўлиб халққа хизмат қилди. Ёшлигида «Мен ҳам тоғам Мирсафардай дўмбираю дутор ясовчи уста бўламан» деган фикрни кўнглига тугиб қўйганди. Шу истак уни Тошкентга, Чорсу томон мўъжизакор соз устаси Абдуқодир Алимов томон етаклади. Абдуқодир ака машҳур соз ясовчи уста Усмон ота Зуфаровнинг невараси экан.
Хуллас, мен Абдуқодир аканинг этагидан тутдим. Икки-уч унинг хонадонида меҳмон бўлдим. Юлдузимиз тўғри келиб, дўстлашдик.
- Инсон ўзидан бир боғ ёки яхши ном қолдиришни истайди, - дейди Абдуқодир ака. - Шогирдим Темурмаликни тез орада бутун Тошекнт таниди. У бу ерда кўплаб дўстлар, мухлислар орттирди.

Гулнора САИД АЛИ

БАҲОРИМНИ ҚАЙТАР..
Тангри, тангри!.. Пешонада ёзмишларинг кўпмиди? Ажинлардан тортилган дор палахмон тош, тўпмиди? “Маҳшаргача биз биргамиз!..”-сўзларингдан уққаним, ҳайҳот, яна алдамч ёғий тўрларидан ипмиди?..
Тангри, тангри!.. Наврўзимга сиғинганим билардинг. Толпопукка соғинчларим тилим-тилим осгандинг. Армон қучган дараларда қизғалдоғим бўй чўзган, дардчил-дардчил хаёлларим ҳув-в самога сочгандинг...
Ойнинг юзи кемтик ҳамон, дардларимдан дард олган. Баҳоримни кута-кута юлдузгинам сўлғайган. Бу дунёмда балки эрта, балки жуда кечикдим, дардкаш дўстни излай-излай юраккинам толиққан...
Тангри, тангри!.. Умидларим сарғайганди беармон. “Дунё асли қўтир юзли...”-тош қотганди бир Армон. Бу оламда кузаклардан хазон бўлган чечаклар асил дунё жаннатида бўй уфурар, шу-дармон...
Балки кейин-у дунёда “Наврўз бўлар ҳам куним...”, баҳорларга ошиққан дил чечак ёзар кун-туним. Бахт қучолган қизғалдоқнинг ранги қирмиз, лаби-ол, фоний дунё, боқий дунё Армон билмагай, гулим...

Абдували БЕКМУҲАММАД

Чумолидай фақат инга тортган каслар,
Сармояси тоғдай, аммо зиқна, пастлар,
Кар қулоқни йиртиб кирсин шундай саслар:
Бу дунёда қолса ёлғиз ҳиммат қолур,
У бир гавҳар, нархи тушмас-қиммат қолур.

Ҳиммат туғи ҳилпираса юрагида,
Демак, билинг, яхшилик бор тилагида!
Муҳтожларга қўлин чўзгай керагида,
Бу дунёда қолса ёлғиз ҳиммат қолур,
У бир гавҳар, нархи тушмас-ҳиммат қолур.

Жўрақул АЖИБ

Туш кўраётганди. Ғалати туш...
Тўғриси, кўраётгани асло тушга ўхшамасди - ҳаммаси ўнгидагидек аниқ ва тиниқ...
Юксак қоя устида туришарди. Кимдир елкасидан итариб юборди...
Қоядан шиддат билан пастга учди. Пастда - жуда қуйида, икки тоғ оралиғида - оловли дарё оқар, унинг кучли тафти юзига урила бошлаганди. Энди у охир-оқибат сув ўрнига аланга оқаётган дарё ичига бориб тушиши керак эди...
Орқага бир ўгирилиб қарай олса, ўзини ғафлатда қолдирган ўша кимсанинг юзини кўриб қолган бўларди. Аммо...
-Кишанбой, Авазхон, Темирали...
Бек навбатдаги аёвсиз жангу жадаллардан сўнг омон қолган қирқ чоғли йигитларининг исмини бирма-бир тилга ола бошлади. Ўз номини эшитган ёвқур жангчиларнинг ҳар бири дарҳол ўрнидан ирғиб турарди-да, қўлини кўксига қўярди. Сўнгра эса:
-Бек!.. - дея бошини хиёл эгиб, таъзим қилишни ҳам сира унутмасди.
Кейинги дамларда кечки пайт навбатдаги жангга киришдан олдин бек шундай қиларди - камайиб бораётган йигитларнинг номини айтиб, уларни руҳлантиришга интиларди.

Мунаввара Ойматова
Тожикистон

Босиб ўтган йўлим ўлимдир,
Ўлим кетди борса келмасга.
Қувончлардан чарчаган Ҳаёт
Ўзи бугун менга ҳавасда!

Ҳакимжон Зокиров

Ижодкорлар, олимлар, санъаткорларни кўпинча жиддий одамлар сифатида кўз олдимизга келтирамиз. Аслида, Эркин Воҳидов айтганидек, «улар ҳам одам», ҳаётларида кулгили, ҳангомабоп воқеалар, лутфу киноя, қочириқлар тез-тез бўлиб туради. Қуйидагиларни ўқиб, оз бўлса-да завқ оласиз, ўзингиз ўқиган, севган таниқли кишилар тўғрисидаги маълумотларингиз кенгаяди, деб ўйлаймиз.