Раҳимжон АЛИЖОНОВ

"Ёзиш ниҳоятда қийин ва масъул иш. Лекин журналист дала - яйловларни яёв кезиб, узун тунлар ширин уйқусидан кечиб ёзаверади. Негаки ёзиб бўлиб ҳориган, эзилган вужудида шундай ҳузур-ҳаловат ҳис этадики, мана шу қийноқ-азоблардан кейин келадиган ширин туйғуга ҳудди гиёҳвандлардай ўрганиб қолади."

Раҳимжон АЛИЖОНОВ

(Туркистоннинг улуғ шоири устоз Шавкат Раҳмон таваллудининг 63 йиллигига)
Юрак негадир изтиробда...
Қандайдир таскин, қандайдир бир йўл излайди ўзига. Нимадандир ховлиқса, нимагадир талпинади.
Дук... дук... дук...
Вужуд эса ҳаловат истайди.

Раҳимжон Алижон ўғлини 7-синф ўқиётганда Жолон Мамитовдан қилган таржималари билан кашф этганман. Лекин бу кашфиёт аслида ўз даражасидаги ҳайрат бўлиб руҳимга муҳрланган. Мен умидвор инсон сифатида Раҳимжон Алини яқин ўнликларимизнинг ўзига хос ижодкори, очиқроқ айтганда замонавий қирғиз адабиётининг ўзбек тилидаги ўзбек таржимони сифатида маълум ва машҳур бўлишини жуда-жуда истардим.
Бугунги эълон қилинаётган шеърларидан мен истаган орзулар сизларга ҳам насиб бўлишини жуда хоҳлайман.
Юқорига кўтарилаётган инсон қадамни дастлабки зинапоялардан босиб ўтишга мажбур.
МУҒАННИЙ
1-сентябр 2013 йил

***
Дунё ғами пойимда сўлган,
Хазонини териб кетади.
Юрагимнинг қовжираб қолган,
Чегараси эриб кетади.

Энди бунда дарё сувларим,
Тўлиб-тўлиб тошса бўлади.
Ғунчалаган атир гулларим,
Юзларини очса бўлади.

Муаллиф: Элмурод ЖУСУПАЛИЕВ, Т,Абдумўмунов номидаги Республика мукофоти лауреати, Дэвид Бурке номидаги АҚШ халқаро журналистика мукофоти лауреати.

Афсус шуки, жўжахўроз шоирчалар “эстетикасида”, агарда у бор бўлса, тарбияланаётган ёш “муқаддас санъат муҳиблари” Аъзам Раҳим ва Муғанний ташбеҳларини тушуна олармикин? Нега том маънодаги ШОИРЛАР шиғирчилар фаолиятига тўсиқ бўла олмаяпти? Нега улар шеърият аталмиш гулбоғда ўсиб чиқишга ҳаракат қилаётган сассиқ ўзанларни юлиб ташламаяпти, боғбонлик қилмаяпти?

Бандаман-
Ожизман, дея кўнгилни
Овутиб, гуноҳим яширгим келар.
Бор будим тортиб-
Ишқ тарозисинда,
Кибру- аъмолимни оширгим келар.
Яккаланиб қолдим очун қўйнида,
Мен қазиган чоҳга
ситамлар тўлди.

Яна куз.
Ёмғирлар.
ювар адирни.
Намиқар, чангиган эчки йўллари.
Димоққа урилар, наргия, шувоқ,
Оёққа ёпишар печак гуллари.
Яна куз бошланар,

Мусофир

Уйқу ноз қилар
Тинмас
Сатрлар ғужғон-ғужғон
Кўҳлик хаёллар сорбон
Қалам
нени ёзишни билмас...

Бир инъом келар
Кўкдан

Авлиёхон ЭШОН

Хужанд давлат педагогика институтида ўқиб юрган кезларимизда, биз – икки уч нафар талаба ижарада турадиган уй "Панжшанбе" бозори яқинида бўлгани учун шундоққина йўлимиздаги китоб дўконига тез-тез кириб турардик. Бир куни дарсдан чиқиб, доимо харидорлар билан гавжум бўладиган дўконга кирсак, "Авторнинг илк китоби" сериясида нашр этилган янги китоблар келтирилган экан. Дарҳол шундай тўпламлардан сотиб олиб, йўлдаёқ уларни варақлаб кўра бошладик. Дўстларимиздан бири Шавкат Раҳмоннинг "Рангин лаҳзалар" номли тўпламининг илк саҳифасидан ўрин олган "Ватан" номли шеърни овоз чиқазиб ўқиди:

Жойлашгансан шунчалар чуқур…
Ўз тубига яширган юрак.
Сенга етиб бормаклик учун
Узун умрим етмаса керак.

Шу пайтгача Ватан ҳақида кўпчилик кўникиб қолган, мазмунан бир-бирига яқин, бунинг устига, бироз баландпарвоз шеърларни ўқиб юрганимиз учунми, атиги тўрт сатрдан иборат самимий ва содда

Абдул Ҳақ

Балким... билмам бу сир сирларин,
Билмоқликка ожиз бу юрак.
Билмоқ учун дунё нурларин
"Узун умрим етмаса керак".

- Сизлар кимсизлар, бу ерда нима килаяпсизлар, нега писиб ётибсизлар? Улардан бири узларини таништира бошлади
-Биз биримиз Зино биримиз Хиёнат.
-Бу ерда нима килаяпсиз? -Негадир соволларимга факат ўзини Зиноман деб таништиргани жовоб берарди Хиёнат дегани эса суҳбатимиз сўнгига етмагунича ердан кўзини узмади.
-Улжамизни пойлаяпмиз.
-Улжангиз ким?
-Улжамиз инсоният.